Aanvankelijk trad hij in het spoor van zijn vader en werd een zeil- en tentenmaker. Na enige jaren in dit vak werkzaam te zijn geweest, besloot hij om aan de kunstacademie in Utrecht te gaan studeren. Daar ontdekte hij een voorliefde voor de traditionele figuratieve richting, zijn experimenten op het abstracte vlak beperkten hem in zijn ogen te veel. Aan de basis van al zijn werk ligt een grote tekenvaardigheid die hij zich door hard werken heeft eigengemaakt. Zijn onderwerpskeuze ligt vaak op het gebied van de architectuur, kerken en oude verlaten stationsgebouwen waarbij de structuren in muren en gebouwen hem blijven boeien. Door de isolatie en de intensiteit waarin zijn gebouwen vaak worden gesteld en geschilderd ontstaat een lichte absurde indruk. Zijn voorliefde gaat uit naar de tempera techniek, waarbij de kleurpigmenten met behulp van eiwit op het doek of het board worden gebracht.